Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Φθάνει πια με τις ταξικές ενοχές.

  Όσο πιο μεγάλη η υποκρισία των κομμουνιστών, τόσο πιο μεγάλη η επιρροή τους.

Είναι δικαίωμά μου να αγοράσω ένα διαμέρισμα και να το έχω κενό, επειδή θέλω να το επισκέπτομαι μια φορά το χρόνο.

Είναι φυσιολογικό; Ναι, είναι. Είναι ιδιοκτησία μου και δεν οφείλω σε κανέναν την παραμικρή υποχρέωση. "Μα υπάρχουν άστεγοι και εσύ έχεις αχρησιμοποίητο σπίτι"; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι πιο κυνική από αυτή: "Δεν ευθύνομαι εγώ για την τραγωδία τους.

Και εφόσον δεν ευθύνομαι, δεν είμαι υποχρεωμένος να χαρίσω την περιουσία μου επειδή έτσι θέλει το μπολσεβικικό απολίθωμα του κάθε Κόρμπιν. Όπως δεν θα απαιτήσω από τον υπόλοιπο κόσμο να καλύψει τα χρέη της εταιρείας μου, να μην απαιτεί και εκείνος να καλύψω τα δικά του".

Η φιλανθρωπία και η κοινωνική αλληλεγγύη ΔΕΝ μπορεί να είναι επιτακτικές.
Εναπόκεινται μονάχα στο ήθος και την αλτρουιστική διάθεση του κάθε ανθρώπου.

Δεν ξεγελούν τους τυπογράφους η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ του κκε και τα τσιράκια τους

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ

Μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν;;;;

Μήπως η κρίση στον κλάδο έχει ρίζα στην ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΩΝ που υπάρχει σε αυτόν;

Η διέξοδος βρίσκεται στη δική μας πάλη.
Πρέπει να εξασφαλιστεί η δουλειά του καθενός.
Οι εργαζόμενοι του κλάδου να περάσουν στην αντεπίθεση.
Ανυποχώρητος ταξικός αγώνας (κλικ εδώ)
Το τέλος της αυταπάτης. Δικαιολογημένος ο φόβος τους... Δε θα «ξεμπερδέψουν»!!! (κλικ εδώ)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------